Jan van der Steenhoven, 3 april 2019
De Kapster en Barman
Over rechtsgevoel, recht en de tijd.
Het kantoor waar ik ooit als jong advocaat de eerste schreden zette op het pad van de advocatuur had voor de keurig kort geknipte hardwerkende partners een kapper in de aanbieding, die op gezette tijden hun beslist niet lange haren nog korter wiekte. Ik kwam daarvoor niet in aanmerking als jonkie, wat ik bepaald geen bezwaar vond omdat ik nog maar net gewend was aan mijn enigszins op de grote-mensen-maatschappij afgestemde haardracht, die wat wild golvender was dan die van de meeste ouderen. Daarbij had ik net voor het afstuderen en solliciteren mijn vlassige baard vaarwel gezegd en hoeveel kan een jong mens in korte tijd verdragen qua knippen en scheren…Die kapper moet daarvoor destijds een vergunning gehad hebben, want in Nederland golden nog zogenaamde vestigingswetten die onder “Paars” allemaal geleidelijk verdwenen. Knippen zonder vergunning was een economisch delict, strafbaar dus.
De zus van een goede vriend verdiende haar brood met knippen en föhnen, niets mis mee zou je zeggen, behalve dat zij dat thuis in Middelburg deed en zonder vergunning. Die kreeg je alleen met een kappersdiploma én een middenstandsdiploma. Zij was, dat begrijpt de lezer al, verlinkt door een lokale kapper die van de concurrentie van thuiswerkers niet gediend was. Na een lange rit van Amsterdam naar Middelburg, besloot de Politierechter na mijn gloedvol betoog over “gering belang” en “bedelstaf” geen Fl 250,- maar slechts Fl 75,= boete op te leggen. Voor jonge lezertjes: Fl= gulden. Het is zolang geleden dat ik op mijn huidige toetsenbord de guldentoets niet eens meer vind.
Waarom verveel ik u hiermee? Ook zo’n dertig jaar terug vonden veel Nederlanders het raar dat iemand die zonder vergunning thuis knipte daarmee een strafbaar feit pleegde. Het hangt er dus maar net vanaf in welke tijd je iets doet of nalaat. In 1915 kon je nog de kraan op de eerste verdieping laten lopen en de benedenburen met de waterschade opzadelen, alleen omdat niet in de wet stond dat je dat niet mocht doen. Vier jaar later was je wel het haasje en kon je de schade betalen.
De joviale barman die een 17-jarige een bier tapt, was een paar jaar terug echt joviaal en nu echt strafbaar. De bestuurder van een beursfonds die in de jaren zestig met voorkennis handelde of tips aan familie gaf was een toffe peer en kan nu op zijn minst zijn biezen pakken, als hij binnenkort niet een beroepsverbod krijgt.
Ook vandaag de dag vindt een partij vaak een uitspraak van een rechter oneerlijk of onrechtvaardig in het licht van gegroeide maatschappelijke ontwikkeling of overtuiging, en die uitspraak blijkt dan toch “terecht”, volgens het recht te “kloppen”. Het recht - de wetgever - vólgt immers per definitie de maatschappelijke ontwikkeling, het recht loopt niet voor de muziek uit.
Maar vraag gerust een advocaat wel voor de muziek uit te lopen.
AirBNB uit de VvE verbannen? Biro’s van de stoep en laten betalen voor parkeren, of juist een parkeervergunning afdwingen voor een oldtimer?
Als het tegenzit wordt u geknipt en geschoren, maar met de goede toon bewegen advocaten rechters met een goed gehoor, een enkele keer voor de muziek van de wetgever uit te lopen, of lukt het ze duidelijk te maken dat u op unieke wijze in uw recht staat.
Succes!