Summer of Love part III
We kunnen niet genoeg krijgen van de zomer. Het laatste deel van de reeks “Summer of Love” nieuwsbrieven staat daarom in het teken van vakantieboeken. Het afgelopen jaar zijn er weer enkele opvallende uitspraken voorbijgekomen die lezen als een vakantieboek. Wij hebben de meest opvallende uitspraken voor u geselecteerd en samengevat. Team arbeidsrecht licht de uitspraak over de pizza-etende cipiers die op staande voet zijn ontslagen toe. Team ondernemingsrecht gaat in op een zaak over spookfacturen. Team privacy gaat nader in op een uitspraak over een poging tot verzekeringsfraude van een snorfietser. Tot slot licht team intellectueel eigendom de zaak van Kärcher toe over het merkenrechtelijk beschermen van de zinkgele kleur. Wij wensen u veel leesplezier!
Omdat deze nieuwsbrief in het teken staat van uitspraken die lezen als een vakantieboek, hebben wij aan onze collega’s gevraagd of zij tijdens hun vakantie nog goede boeken hebben gelezen. Wij hebben de tips van onze collega’s voor u op een rij gezet:
Heeft u nog tips voor goede vakantieboeken? Laat het ons weten via: nieuwsbrief.
Het is de nacht van 4 op 5 februari 2020. De nachtdienst vangt aan bij de Schie, één van de zwaarst beveiligde gevangenissen van Nederland. Er waait een lichte bries door het gebouw naar de Centrale Meldkamer. Om bewegingen door het gebouw makkelijker te maken hebben de cipiers van de nachtdienst de sluisfunctie van de gangdeuren uitgeschakeld en deze permanent opengezet.
De meldkamer is leger dan verwacht. Eén van de cipiers is weggeslopen om te werken aan haar studie kinderpsychologie. Ook de wachtcommandant is nergens te bekennen. Hij ligt verstopt onder een deken in de kantine. Plotseling komen de overgebleven cipiers in beweging. Ze hebben honger en zijn vergeten eten mee te nemen. De rommelende magen van de cipiers krijgen de overhand. Na kort overleg met de wachtcommandant wordt er pizza besteld. In alle opwinding wordt vergeten een melding te maken van het gesignaleerde verdachte voertuig op het terrein.
Dan arriveert de pizza-bezorger met de bestelling. Nog steeds geregeerd door de honger doen de cipiers, tegen het protocol in, de buitendeur open om de bezorger binnen te laten. De pizza wordt met veel bombarie aangenomen en met haastige spoed naar binnen gebracht, zonder de bezorger of de inhoud van de pizzadoos te controleren. Zelfs het alarm van de detectiepoort kan de cipiers niet afremmen.
De betrokken cipiers en de wachtcommandant worden naar aanleiding van een onderzoek naar dit voorval op staande voet ontslagen. De cipiers en de wachtcommandant zijn het hier niet mee eens en starten een gerechtelijke procedure. De kantonrechter geeft de cipiers in eerste aanleg gelijk, het was volgens de kantonrechter “business as usual”, zonder dat de leiding er wat van zei. Het hof oordeelde dat het ontslag op staande voet wel rechtsgeldig was, nu er door de werknemers verwijtbaar werd gehandeld. Het handelen was echter niet zo verwijtbaar dat er sprake was van ernstig verwijtbaar handelen, waardoor de werknemers nog wel een transitievergoeding kregen toegekend. Het begrip “ernstige verwijtbaarheid” moet terughoudend worden toegepast. Daarvan is volgens de kantonrechter slechts sprake in duidelijke en uitzonderlijke gevallen.
Uit deze uitspraak blijkt weer dat voor ernstig verwijtbaar handelen een zeer hoge drempel wordt gehanteerd. Deze drempel wordt alleen gehaald in duidelijke en uitzonderlijke gevallen. Het bestellen van een pizza tijdens de wachtdienst en het openzetten van gevangenisdeuren valt daar blijkbaar niet onder.
Heeft u nog vragen over deze uitspraak of heeft u andere arbeidsrechtelijke vragen? Neem contact op met ons arbeidsrechtteam.
Op een klassieke zomeravond kunnen spannende verhalen rond het kampvuur niet ontbreken. Met welk verhaal maakt u nou het meest indruk op uw medekampeerders? Juist, een spookverhaal!
We nemen u mee naar Genemuiden, waar een installatiebedrijf voor een periode van twaalf jaar werd geteisterd door spoken. Althans, door spookfacturen. Waar het bestaan van spoken vaak wordt ontkend, deed de oud-bestuurder van het bedrijf dit niet ten aanzien van de spookfacturen. Integendeel. De man stelde dat deze onderdeel waren van de bedrijfscultuur. Spookte het op de werkvloer? Wat was hier aan de hand?
Tussen 2005 en 2017 liet de oud-bestuurder het installatiebedrijf ruim 1,4 miljoen euro betalen voor tapijten die nooit werden geleverd. Volgens hem zou het geld contant terugvloeien ten gunste van het zwartgeldcircuit binnen het bedrijf. Vanuit de zwarte kas zouden de overuren zijn betaald, en zou de plaatselijke voetbalclub zijn gesponsord. De oud-bestuurder werkte daarbij samen met twee tapijtgroothandels en hun twee bestuurders.
In 2020 sleepte de huidige bestuurder van het installatiebedrijf onder meer haar oud-bestuurder en de bestuurders van de twee tapijtgroothandels voor de rechter. Allemaal worden zij hoofdelijk aangesproken tot vergoeding van de schade ontstaan door de betaling van de spookfacturen. Of zo’n zwartgeldcircuit er nu wel of niet was, maakt volgens de Rechtbank Overijssel niet uit. Als een bestuurder, tezamen en in overleg met derden, de vennootschap bewust valse facturen laat betalen, handelen deze bestuurder en deze derden (in groepsverband) onrechtmatig jegens de vennootschap. De genoemde partijen worden dan ook hoofdelijk veroordeeld tot schadevergoeding.
Van schade is echter geen sprake, aldus de oud-bestuurder. Tegenover de spookfacturen stond weliswaar géén levering van tapijt en laminaat, maar wél de instroom van contant geld. De vennootschap zou er per saldo niet op achteruit zijn gegaan. De Rechtbank Overijssel heeft de oud-bestuurder nog één kans gegeven om de contante geldstromen te bewijzen. Die bewijslevering zal ongetwijfeld smeuïg zijn, maar is nog niet gepubliceerd. Wordt vervolgd! We houden u uiteraard op de hoogte.
Een snorfietser – laten we hem Piet noemen – is in 2015 slachtoffer geworden van een aanrijding. Tijdens de aanrijding zijn de jas, broek en zonnebril van Piet ernstig beschadigd. Piet baalde als een stekker. Hij had de spullen net nieuw. Hij diende daarop een schadeclaim in bij zijn verzekeraar. Volgens Piet ging het om een Gucci jas ter waarde van € 1.250,=, een Kenzo broek ter waarde van € 175,= en een Cartier zonnebril ter waarde van € 575,=.
De verzekeringsmaatschappij had een vermoeden dat Piet niet de waarheid sprak. De verzekeringsmaatschappij constateerde namelijk dat Piet de kleding ten onrechte als designerkleding presenteerde, terwijl het in werkelijkheid om namaakartikelen ging. De voor vergoeding in aanmerking komende schade was daardoor aanzienlijk lager dan het bedrag dat Piet bij de verzekeraar had ingediend. Omdat er sprake was van vermeende oplichting, zijn de persoonsgegevens van Piet opgenomen in het incidentenregister van de afdeling integriteitszaken en het Externe Verwijzingsregister (EVR) vanwege vermeende oplichting.
Piet was het daar niet mee eens. Zowel in eerste aanleg als in hoger beroep vordert hij op grond van de Algemene Verordening Gegevensbescherming (AVG) vernietiging van deze persoonsgegevensgegevens in de databanken. Zowel in eerste aanleg als in hoger beroep wijst de rechter deze vordering af. Piet was zich namelijk wel degelijk bewust van het feit dat het om namaakartikelen ging. Het oogmerk om de verzekeringsmaatschappij te misleiden is daarom vast komen te staan. Deze feiten wegen volgens de rechter zwaarder dan de privacy van Piet. De verzekeringsmaatschappij werd in het gelijk gesteld en mocht de persoonsgegevens van Piet dus opnemen in het register.
Heeft u nog vragen over deze uitspraak of heeft u andere vragen over de AVG? Neem contact op met ons privacy team.
Kleuren en kleurcombinaties worden door veel ondernemingen gebruikt als teken om hun waren en diensten te onderscheiden. Denk aan Zwitsal-geel, het blauw van KLM of de rode zool van Louboutin. Het monopoliseren van bepaalde kleuren of kleurencombinaties is niet altijd wenselijk in het licht van de vrije mededinging. Er gelden dan ook strikte voorwaarden om een kleur of kleurencombinatie als merk te registreren. Een kleur kan alleen als merk worden geregistreerd wanneer die is ‘ingeburgerd’. Onder inburgering wordt verstaan dat het relevante publiek het betreffende merk door langdurig en/of intensief gebruik is gaan herkennen voor bepaalde waren of diensten afkomstig van een onderneming. Daarnaast moet de betreffende kleur ook voldoende duidelijk en nauwkeurig worden omschreven.
De Rechtbank Den Haag heeft op 14 juli 2021 uitspraak gedaan over de bescherming van een kleurmerk. De zaak ging over de bescherming van de kleur zinkgeel van Kärcher, marktleider voor hogedrukreinigers in de Benelux. Kärcher maakt sinds 1974 gebruik van de kleur zinkgeel voor haar producten, reclame-uitingen en promotiemateriaal. Uit marktonderzoek blijkt dat een aanzienlijk deel van de consumenten een zinkgele hogedrukreiniger als afkomstig van Kärcher herkent. Deze consumenten zijn dus in staat om de hogedrukreinigers van Kärcher van andere ondernemingen te onderscheiden op basis van de zinkgele kleur. De rechter stelt dan ook dat het jarenlange, consequente en wereldwijde gebruik van de kleur zinkgeel en de verrichte financiële inspanningen om bekendheid te verwerven, de conclusie rechtvaardigt dat het kleurmerk is ingeburgerd in de Benelux. Het kleurmerk (zinkgeel van Kärcher) wordt dus geldig geacht.
Met deze uitspraak wordt benadrukt dat kleurmerken niet zomaar aan het vereiste van inburgering voldoen. De specifieke kleur moet intensief genoeg gebruikt zijn, zodat het publiek de kleur als herkomstaanduiding van een bepaalde onderneming opvat.
Namens het gehele VDS-team wensen wij u nog een mooie en lange nazomer toe!
Zijn er vragen naar aanleiding van deze nieuwsbrief? Neem dan contact met ons op. We helpen u graag verder.
Met vriendelijke groet,
Team arbeidsrecht: Ester Kalis, Matthijs Bos, Eugenie Ágoston, Maartje van Asten, Marjon Schlimbach, Romy Schneider, Lara Groenveld, Laura de Sain en Trieneke Lorjé
Team ondernemingsrecht: Jan van der Steenhoven, Arjan van Elk, Alexander op ’t Hoog, Annabel van Iersel en Harm Eland
Team IE/privacy: Ruby Nefkens, Hylke Klasens en Eva Meijer
Van der Steenhoven advocaten N.V.
Herengracht 582 (1017 CJ) Amsterdam
tel: +31 (0) 20 607 79 79
www.vandersteenhoven.nl, mail